تولد یکی از برندگان آینده نوبل صلح، بیل گیتس را تبریک می گوییم. او اکنون ۵۶ ساله می شود. از میان بسیاری از دستاوردهای وی به گمانم باید به این مورد اشاره کنیم که وی ظهور استیو جابزی را که در خاطر داریم، شدنی کرد. 

زیرا بدون بیل، احتمالا استیو باید پس از برگشتش از تبعید، به تماشای سقوط و فروپاشی اپل می نشست. نه آیپادی، نه آیتونزی، نه آیفونی، نه آیپادی و شاید نه مکینتاشی. 

پس از مرگ استیو، برخی سعی کردند از موقعیت استفاده کرده و به مقایسه جابز و گیتس بپردازند، و معمولا تمامی مزایا را از آن استیو می دانستند و هر شک و شبهه ای را به بیل نسبت می دادند. 

اما این درست نبود. 

در ادامه مطلب با نارنجی باشید تا داستان David Coursey از فوربس را در این باره بخوانید.

نمی خواهیم استیو را از همه آن خوبی ها به دور بدانیم. اما واقعا شما ترجیح می دهید کدام یک همسایه شما باشند؟ کسی که وی را بیشتر به خاطر دایره تحریف واقعیت و تند مزاجی وی را به خاطر می آوردند؟ یا کسی که میلیاردها دلار از ثروتش را خرج نابودی فلج اطفال و مالاریا کرده است؟ 

شما کسی را ترجیح می دهید که از پذیرفتن سرپرستی و وظیفه پدری فرزند اولش طفره می رفت، یا مردی که تبدیل به یکی از افراد متخصص در بیماری های گرمسیری و حاره ای شده و توانسته بسیاری از کودکان آفریقایی را نجات دهد؟ 

شما ترجیج می دهید با فردی نشست و برخواست داشته باشید که Warren Buffet (ثروتمند ترین انسان دنیا) را متقاعد کرد ثروت خود را ببخشد، یا کسی که حتی چیزی از دارایی خودش را هم صرف کارهای خیریه نکرد؟ 

بیل گیتس طی سالها بارها به ناحق مورد تهمت و ناسزا واقع شد، اما زمانه با وی مهربان بود. نوادگان ما گیتس را به خاطر خواهند داشت، نه به خاطر مایکروسافت، بلکه بابت درمان بیماری ها، کمک به فقرا و بهبود وضعیت آموزش. و به همین دلیل می توان مطمئن بود که وی و همسرش، ملیندا، نوبل صلح را برنده خواهند شد. 

و البته بسیاری از دیدگاه های غیر رقابتی، گیتس را برای آنچه که واقعا در اپل اتفاق افتاده مقصر می دانند. از جمله اینکه از نقطه نظر آنتی-تراست، اپل برای کنترل کامل بر تمام اکوسیستم، سرگرمی ها و اطلاعاتش ممکن است مقصر شمرده شود. 

اما اپل یک لایه جذاب و زیبای بیرونی دارد که مردم را خوشحال می کند و مشتریان چندان شکایتی از آن ندارند. مانند بسیاری از ما که با هم در شادی مان از اکوسیستم اپل شریکیم. 

بیل گیتس هیچگاه سعی نکرد تا تمامی پلتفرمش را در سیطره خود داشته باشد، آن هم به اندازه ای که استیو جابز خودش را دارای این حق می دانست که پادشاه اپل باشد. 

بگذارید به این داستان برگردیم که بیل اجازه داد استیوی ما در ذهن داریم، به وجود بیاید: 

بدون تزریق پول مایکروسافت، به سادگی ممکن بود که نه آیتونزی به وجود آید، نه آی پادی، نه آیفونی و نه آیپدی. و نه استیوی که ما به خاطر سپرده ایم. اگر در سال ۱۹۹۷ مایکروسافت ۱۵۰ میلیون دلار در اپل سرمایه گذاری نمی کرد، و همچنین توسعه و تولید مک آفیس در آینده را تضمین نمی نمود، اپل امروزه نمی توانست وجود داشته باشد. 

نجات اپل را از نظر منطقی می توان بدترین سرمایه گذاری تمام دوران مایکروسافت دانست، نجات شرکتب که بعدا به بدترین کابوس رقابتی مایکروسافت تبدیل شد. جابز بعدها گفت اپل زمانی به حیات برگشت که تنها ۹۰ روز تا ورشکستگی فاصله داشت. 

بیل گیتس و مایکروسافت انقلاب پی سی را مشتعل کردند و کامپیوترهای کوچک را به مهمترین بخش زندگی ما تبدیل کردند. جابز هم آنچه را که گیتس و مایکروسافت شروع کرده بودند، بهبود بخشید. البته بعد از آنکه مایکروسافت اپل را نجات داد. 

گیتس اکنون یکی از بزرگترین ساکنان زنده این کره خاکی است. شاید در کمتر از یک دهه، هنگامی فلج اطفال که دومین بیماری بشریت است، با مایه کوبی کاملا نابود و ریشه کن شود، بیل این حق را خواهد داشت رهبر گروهی باشد که آخرین ضربات را وارد می آورند. و چه روز با شکوهی خواهد بود. 

داستان مالاریا کمی سخت تر است. اما با بهبود سلامت تمامی انسان ها، این می تواند بزرگترین چالش باشد. 

در اینجا نمی خواهیم تمام فضایل و خوبی های استیو جابز را نفی کنیم، اما آنها دیری نخواهد پایید. زمان طولانی پس از آنکه آی دیوایس ها فراموش شوند، فضایل و خوبی های بیل گیتس در زمینه بشردوستی بسیار بیشتر از کارهای وی در مایکروسافت در خاطر خواهند ماند و زنده می مانند. 

تولدت مبارک بیل. برایت آرزوهای بسیار بیشتری از این داریم.

 

 

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: